Het vrouwelijk vuur en onze menstruatie

Er zijn legio verhalen te vinden over de kracht van onze menstruatie. Het is reinigend voor onze baarmoeder, zuiverend voor onze energie, vooral heel natuurlijk en een fijn houvast voor ons leven. De vrouwelijke cyclus helpt vrouwen verbinden met de flow van het leven. Daarbij wordt veelal verwezen naar de heerlijk creatieflow met als magische symboliek de maan en haar standen. Of onze cyclus volledig ermee synchroon loopt of niet, bij de nieuwe maan ben je het meest intuïtief, is je energie vooral naar binnen gericht en dit zou dus ook het ideale moment zijn voor je menstruatie.

Tekst: Eveline van Dongen

Bij volle maan heb je veel energie, ben je veel meer extrovert en knal je het liefst jouw creaties de wereld in. In de periode ertussen wisselt je energie en zodoende maken jouw cyclus en energie een golvende beweging. Het kan overigens ook precies andersom zijn. Dat je juist bij volle maan tot stilstand komt en bij nieuwe maan volledig in je creatieve proces. In elk geval zijn er vele maanstondenboekjes en -kalenders om vooral het meeste uit je cyclus te halen.

Go with the flow
Vanuit deze optiek is de vrouwelijke cyclus vooral een heerlijk flowy proces waarbij vrouwen zich vooral super vrouwelijk (mogen) voelen. Dit beeld van de vrije, vrolijke, vruchtbare vrouw wordt bevestigd door alle commercials over maandverband, menstruatieslips en allerlei aanverwante vrouwelijke producten die deze hele belevenis nog meer vreugde zouden moeten geven. Met de juiste hulpmiddelen sta je volgens deze commercials lachend op na een nacht vol hevige bloedingen en dito zweetpartijen, en dans je tot diep in de nachtelijke uurtjes je voeten vol blaren met een menstruatiecup. De werkelijkheid is echter dat vele vrouwen hun hele leven, vaak al vanaf de eerste menstruatie, last hebben van diverse vage onduidelijke klachten tot heftige bloedingen, daadwerkelijk enkele dagen ziek zijn, nachtelijk zweten en destructieve PMS-aanvallen. Ook hier is een oplossing voor om dat beeld van die vrouw van de wereld in stand te houden. Handig wordt hierop ingespeeld door diverse farmaceuten, therapeuten en drogisterijen. Goedbedoeld probeert men de vrouw die hiervan last heeft vooral weer te laten genieten van haar flowly cyclus, zodat zij met een big smile alsnog mee kan blijven doen met het dagelijks leven. Het lijkt te gaan om enerzijds het controleerbaar maken van de productiviteit van de vrouw, niemand wil immers overgeleverd zijn aan de flow en grillen van een oncontroleerbare cyclus. Anderzijds is het doel natuurlijk het vrouwelijk welzijn. Want ergens diep vanbinnen weten we allemaal dat deze vrouwelijke cyclus niet zo zwaar hoeft te zijn. Toch houden we er vaak tot onze dood last van en blijft zelfs tijdens en na de overgang het verhaal in stand dat we meer lijden dan leiden door onze menstruatie.

Je bent wat je gelooft en jouw lichaam volgt jouw bewustzijn
Zolang we elkaar dit verhaal blijven vertellen, zal er niets veranderen in het bewustzijn over de vrouwelijke cyclus en het nut, dan wel onzin van de menstruatie en de maandelijkse bloedingen. Interessant in deze is dat in de Bijbelse vertellingen Eva vanwege haar schuld aan het verval van de hemel op aarde moest bloeden. Een lijden dat zich uitte in haar maancyclus en in hoe het vrouwelijke haar plek kreeg in de wereld. Het lijden zette zich vast in haar bekken, het doodde haar levensenergie en levenslust, en het doofde haar innerlijke vuur, haar vrouwelijke, gepassioneerde seksualiteit en haar wilde, ongetemde natuur. Het had overduidelijk een desastreus effect op haar. Haar menstruatie symboliseerde haar ongesteldheid met het leven en zichzelf. Door de eeuwen heen zie je dat dit verhaal nooit is veranderd. We zijn het gaan aannemen als waar. Vrouwen moeten lijden om kinderen te kunnen krijgen, niet alleen bij de geboorte, ook tijdens hun hele leven door hun menstruatie dan wel het uitblijven ervan. We zijn hiermee vast komen te zitten in een energie van boetedoening en opoffering. Het hoort er nu eenmaal bij. En onder die noemer proberen we het maar te accepteren en met wat lapmiddelen onze ergste klachten draaglijk te maken. De vlag hangt dan ook vaak bij de meeste vrouwen uit als zij eindelijk voorbij de overgang zijn, of als een spiraal, prik of andere vorm van anticonceptie de cyclus stillegt en ze ‘zo normaal mogelijk’ kunnen leven.

Men vergeet in dit hele proces echter het vrouwelijk vuur
De draak in iedere vrouw omschrijft dit vrouwelijk vuur misschien wel het beste. En juist hierin zit de echte kracht van de vrouwelijke cyclus en tegelijkertijd haar grootste uitdaging. Het vuur van de draak is ons bloed en het is niet geheel onbekend dat ons bloed kookt. Onderdrukte emoties, woede, onrecht, frustraties en vurige uitbarstingen zijn geen vrouw onbekend tijdens de verschillende fasen van haar cyclus. Helaas wordt ons wel verteld dat je bloed delen met moeder Aarde helend is en verbindend, maar ons vuur spuwen moeten we vooral afleren of in elk geval onderdrukken met allerlei supplementen en middelen. Terwijl als we één ding hebben geleerd van de afgelopen jaren, waarin vrouwen door externe omstandigheden opeens hun vuur weer voelden oplaaien en gingen staan voor hun waarheid, voor hun kinderen en hun zelfbeschikkingsrecht, dat dit vuur voedend, verwarmend en omarmend is, en ook juist vernietigend, verwoestend en mega krachtig. Kijken we terug naar de heksenverbrandingen, dan is misschien wel onze grootste uitdaging om dit vuur in onszelf weer terug te claimen, ons toe te eigenen, ruimte te geven en te gaan belichamen. Doen we dit niet, dan blijven we leeglopen, raken we opgebrand, uitgeblust en lijden we door iets wat ons eeuwen geleden is verteld. Laten we daarom met vuur gaan spelen en dansen. Daar zit onze krachtbron.

Let’s release the dragon
Tegelijkertijd mogen we ons misschien ook wel afvragen: is het bloeden überhaupt nodig om vruchtbaar te zijn? Is het niet net als met leven van prana, waarbij je jezelf ook naar een ander bewustzijn brengt en je verhaal herschrijft over dat je eten nodig hebt? Is het niet gewoon slechts het verhaal dat we onszelf verteld hebben? Wat mij betreft is het tijd om voorbij de schuld te bewegen en het verhaal van Eva in het juiste licht te gaan zien. Was het niet de slang, als draak, die ons juist de wijsheid verschaft over het leven? En ligt diezelfde kundalini slang niet in ons bekken te wachten tot zij mag dansen met het leven? Wat als het deze slang is die nu bloedt, omdat we haar wijsheid en energie nog steeds niet de juiste plek geven?