De tijd van het bloeden is voorbij

Gepubliceerd op 17 juni 2024 om 15:26

 Met de ondertussen alombekende kreet “Baas in eigen buik” heeft de actiegroep Dolle Mina vanaf 1970 tot op heden het debat over abortus sterk beïnvloed. Door hun opvallende acties eisten zij hun stem over dit onderwerp op, wat voorheen enkel werd bepaald door mannelijke artsen en politici. Nog steeds echter lijkt er geen definitief einde aan deze discussie te komen, nu voor miljoenen Amerikanen de toegang tot een veilige abortus op de tocht staat is de discussie meer dan ooit weer opgelaaid. Want naast de VS zijn er nog veel meer landen waar abortus niet is toegestaan, dan wel enkel onder strikte voorwaarden.

 

Tekst: Eveline van Dongen

 

 

Het brengt me bij de kreet “Baas in eigen buik” die, wellicht zonder dat deze groep feministen er bewust van was, een veel grotere betekenis heeft dan slechts bepalen of jij wel of niet een abortus wil. Al enige jaren geleden las ik dat tempelpriesteressen zelf bepaalden of zij zwanger werden. Een ander verhaal leidde me naar vrouwen in oude beschavingen die slechts een keer per jaar bloedden. Weer andere verhalen vertelde me over vrouwen van in de honderd die nog gewoon kinderen kregen.

 

Ik voelde dat er een kern van waarheid in zat. Maar ik kon mijn vinger er niet opleggen. Tot ik las dat in de Tao een vrouw wordt geadviseerd geen seks en orgasmes meer te hebben na haar veertigste. Dit zou namelijk snellere en vroegtijdige veroudering veroorzaken. De reden hiervan is dat hun maandelijks bloeden en de standaard energievretende orgasmes hun levensenergie al dusdanig hebben opgebruikt dat er nog weinig over is en zij het beste zich kunnen gaan richten op het cultiveren van wat zij nog hebben. Enkel vallei-orgasmes konden nog wel, aangezien die de levensenergie vergroten.

 

Nu is het interessant dat in spirituele kringen zowel bij mannen als vrouwen het onderwerp onthouding in al zijn facetten weer terugkomt. Dit varieert van volledige onthouding van enig seksueel contact tot het onthouden van slechts de ejaculatie en/of het orgasme. Het zou zorgen voor betere prestaties, een duidelijkere focus, meer energie en levenslust. In de lijn van de Tao zou dit volledig kloppen. Kijk je echter naar de rol van flow, stromen en seksuele levensenergie dan klopt er ergens iets niet.

 

 

Als je blijft denken in tekorten, gaat het nooit stromen
De heerlijke orgastische, liefdevolle, zinnenprikkelende, zoetgeurende, vibrerende, seksuele ervaring is misschien wel de meest goddelijke manier om het leven te ervaren voorbij grenzen van tijd, ruimte, lichaam en bewustzijn. Het brengt je naar dimensies waar je bewust misschien af en toe net aan kan tippen. Het is de meest bevrijdende manier van overgave aan al wat er is, zonder dat de mind zich ermee bemoeit en er een label aan plakt.

 

Als er iets is dat Godin Sophia ons leert dan is het wel dat we schaamteloos, zonder schuld, ongegeneerd mogen en misschien zelfs wel moeten genieten van het leven in al zijn ervaringen. Seks vanuit het juiste bewustzijn is daar zeker onderdeel van. Niet voor niets wordt het al eeuwen gebruikt als tool voor wonderen, dan wel misbruikt als manier om te onderdrukken. Het is een enorm krachtig middel dat in de verkeerde handen destructief is. Vanuit de juiste intentie en energie is het de grootste uiting van liefde. Waarom zouden we ons daarvan onthouden?

 

 

Onze seksuele levensenergie is onze levensbron
Nu is het in deze interessant dat ons innerlijk water veelal vergiftigd, verontreinigd of geblokkeerd is. Dit uit zich met name in onze water organen zoals de nieren. Bij vrouwen zie je dit echter ook in de balans en gezondheid van de baarmoeder. Indien ons water, onze nierenergie, ergens is geblokkeerd, dan zie je de gevolgen hiervan ook voor het bewustzijn in onze baarmoeder. Het waterelement heeft namelijk alles te maken met het vertrouwen in het leven, in jezelf en de ander. En als er iets is dat een deuk heeft opgelopen doorheen de geschiedenis, dan is dat wel dit oervertrouwen.

 

Ik schreef over deze collectieve oerwond, die alles te maken heeft met het collectief baarmoedertrauma in ‘De kus van de baarmoeder.’ De rol van de nieren is daarbij enorm. Zij zorgen voor de ontgifting, maar kunnen geen wonderen verrichten als wij maar gif tot ons blijven nemen. Veelal wijst men hierbij naar fysiek gif in voeding en lucht. Maar onze emotionele en geestelijke voeding is evenzo belangrijk. Wat wij onszelf aandoen vanuit oude overtuigingen heeft een mega impact. Het leven vanuit een denken in tekorten en dat we vooral moeten bloeden voor een lang leven, werkt dan ook vooral averechts.

 

 

Voel jij je opgebrand, uitgeblust of op- dan wel uitgedroogd?
Als er een ding is waar de terugkeer van de vrouwelijke energie en het Aquariustijdperk ons toe uitnodigt dan is het wel weer om te herinneren dat we zijn als water. We vinden altijd onze weg, maar alleen als we durven meestromen met het leven vanuit een rotsvast vertrouwen met een open, liefdevol en ontvankelijk hart. Hoe meer we ons ontdoen van alles wat we dachten dat waar was, van iedere identificatie met oude verhalen en van elk verhaal dat we ons nog steeds vertellen, hoe meer ruimte er ontstaat voor het leven. En daarmee dus ook voor onze levensenergie en de connectie met de Bron.

 

Het verhaal dat een vrouw moet bloeden, en wij als mensheid in zijn geheel, is slechts een vertelling voortkomend uit de dualiteit. Er zit in principe geen goed of fout in, wel een keuze en een levensles. Als een vrouw een diepgaande connectie heeft met haar lichaam, is zij op een veel hoger level baas over haar baarmoeder. Zij bepaalt dan of en wanneer zij bloedt en zij bepaalt dan of zij zwanger wordt. Ik leef al vele jaren zo en dit werd mij onlangs nog bevestigd door een huisarts.

 

 

Ik hoef niet te bloeden. Jij ook niet.
“Ons innerlijke water is het holy water. We kunnen daarin verdrinken of geboren worden. Het hangt er maar net vanaf of we onze innerlijke wateren vergiftigen en we door de troebelheid verdwalen en ziek worden, dan wel dat we er onze zegening in vinden met als ultieme beloning de toetreding tot het Koninkrijk, het Paradijs of de Hemel, hoe je het ook noemt.” Dit is wat mij betreft een van mijn grootste inzichten tijdens het schrijfproces van ‘De kus van de baarmoeder.’ en ik deel hem met liefde met iedereen. Ik geloof dat jij de sleutel bent. Jij bent de creator van jouw werkelijkheid. Jij bepaalt hoe jij het leven ervaart.

 

Het is tijd dat deze wijsheid weer terug in onze wateren stroomt, zodat wij uit deze oneindige bron van wijsheid kunnen putten als het gaat om de weg vooruit. Zeker voor wat betreft de verantwoordelijkheid en het leiderschap nemen over ons eigen lichaam en leven, mogen we weer gaan verbinden met dit water waarin alle kennis ligt. Hoe zuiverder dit is, hoe groter ons zelfhelend vermogen. Tegelijkertijd zorgt dit holy water ervoor dat latent DNA wordt geactiveerd, ons bewustzijn wordt verruimd en wij het goddelijk licht op aarde kunnen gaan belichamen. Het begint wanneer wij besluiten dat we niet meer hoeven te bloeden.  

 

Lees ook:
Het vrouwelijk vuur en onze menstruatie 
Blauw bloed en het vrouwelijk vuur
- De baarmoeder en de bron

Eveline van Dongen is verhalenverteller en taalkunstenaar, spreker, priester, coach en jurist. Met haar kraakheldere analyses en liefdevolle visie op bewustwordingsprocessen opent zij ogen en vooral harten. Haar gepassioneerd stukken worden op social media vele duizenden keren gedeeld en zijn een baken van licht voor tienduizenden lezers. Voor meer informatie ga naar evelinevandongen.com

 

Foto: Petra van Vliet

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.