Op de Eye Film Player zijn vanaf 8 oktober zes films te zien van filmer en kunstenaar Kees Hin, één van de belangrijkste filmmakers van naoorlogs Nederland. Hin is ‘de dichter onder de filmmakers’: hij geeft aan de werkelijkheid een verrassende draai, waardoor er weer iets nieuws ontstaat.
Still: Roodkapje verteld door 160 Nederlanders (NL, Kees Hin, 1976)
Het oeuvre van Kees Hin (1936-2020) draait om de noodzaak te spelen met de werkelijkheid, omdat het leven anders ondraaglijk zou zijn. Zijn werk zit vol provocerende experimenten, poëzie, dans en muziek, trauma, de weerbarstigheid van het bestaan en compassie. De oorlog is nooit ver weg. Vaak is de film tot stand gekomen in samenwerking met kunstenaars, onder wie K. Schippers. De films van Hin zijn allesbehalve schoolse documentaires. Zij onderzoeken ook het medium zelf: het goede ritme, het juiste beeld, de verborgen betekenissen. Op speelse wijze is Hin voortdurend op zoek naar de essentie van de cinema. Hin schonk zijn archief aan Eye, dat door Eye en Beeld en Geluid optimaal ontsloten wordt.
Te zien op de Eye Film Player
Leven, een droom. Zeven manieren om afscheid te nemen (NL, Diego Gutierrez, Kees Hin, 2021)
Kees Hin en diens voormalige leerling en goede vriend Diego Gutierrez komen regelmatig samen in Hins huis in een poging om samen te kunnen blijven werken. Dat wordt een steeds grotere uitdaging, omdat de 83-jarige Hin lijdt aan de ziekte van Parkinson. In deze zeven korte films toont Gutierrez hoe Hin probeert te blijven creëren.
De fietser (NL, Kees Hin, 2018)
Hin maakte een bijna meditatieve film over fietsen, die ons op filosofische wijze doet nadenken over de cyclus van het leven. “Fietsen is een symfonie van de stad in beweging, vitaliteit; de spanning tussen geluk en ongeluk, van jong tot oud, rijk en arm.”
De gevoelige plaat (NL, Kees Hin, 1976)
Zwartwitportretten uit de periode 1913-1969 van de Amsterdamse fotostudio Merkelbach. Achter iedere foto zit een geschiedenis van oorlog, emigranten, bezetters en bevrijders. Kees Hin: ‘We zochten mensen die zich direct naar de camera richtten, alsof je ze in een glimp levend zag. De film gaat eigenlijk over de essentie van film. De fotoportretten hebben de tijd als het ware stilgezet, de film construeerde de tijd deels weer.’
Roodkapje verteld door 160 Nederlanders (NL, Kees Hin, 1976)
Onderhoudende film waarin honderdzestig mensen steeds een stukje Roodkapje vertellen. Iemand kan de zin niet afmaken of er zit alweer een ander op de stoel. De camera en de kijker registreren de taal, manier van spreken, oogopslag, houding. Het vraagt om een andere manier van kijken.
Het scherpe oog van Aat Veldhoen (NL, Kees Hin, 2015)
Na een herseninfarct kan beeldend kunstenaar Aat Veldhoen zijn rechterhand niet meer gebruiken. Met zijn natuurlijke drang tot tekenen begint hij in de revalidatie de mensen om hem heen met zijn linkerhand af te beelden.
Jaap Hillenius, poging om dichterbij te komen (NL, Kees Hin, 2006)
Drieluik over het leven en werk van schilder Jaap Hillenius. In een speels en indringend spel worden herinneringen van Jaaps naasten gekoppeld aan zijn tekeningen, etsen, aquarellen en schilderijen, in een poging dichter bij hem te komen.
Bekijk de films hier